Hicaz'ın coğrafi hududları hususunda pek çok farklı görüşler olsa da, Arap Yarımadası'nın beş bölgesinden biri olduğu ve Mekke, Medine, Yemâme, Tâif ve Tihâme şehirlerini kapsayan araziye Hicaz ismi verildiği, bu ismin de sözlükte bağlamak, ayırmak ve engellemek mânâlarına geldiği belirtilmektedir.

   Arab bir âlim olan Âlûsî  (ö. 1858) Büluğu’l Ereb isimli eserinde kaleme aldığı toparlayıcı bir tanımlamayla, Hicaz'ın Necid çölleri ile Tihâme arasında bulunduğunu, güneyde Yemen'den, kuzeyde Şam'a (Suriye'ye) kadar uzandığını, Necid ve Tihâme'yi birbirinden ayıran dağlık bir yer olduğu için de Hicaz diye isimlendirildiğini ifâde etmektedir.

Sözlükte “eklemleri birbirine bağlayan sinirler” mânâsındaki “asab” kökünden gelen asabe; kadim Arapça’da babası ve erkek çocuğu olmayan kişiye (kelâle) vâris olanlar ile dînen belirlenmiş bir payı olmayıp da belirlenmiş payı olanlar paylarını aldıktan sonra geri kalan mirası alan baba tarafından olan akrabalara deniliyordu.

Asabeyi birbirine bağlayıp herhangi bir hârici tehlikeye karşı koymak ve taarruzda bulunmak için harekete geçmelerini sağlayan birlik ve dayanışma ruhuna ise asabiyet adı veriliyor. Bir başka deyişle asabiyet, “akraba, soy sop, kavim, vatan, millet gayreti gütme, milliyetçilik, ırkçılık” anlamlarına geliyor.